Voor als je hulp nodig hebt of met vragen zit.
Maaike (32) werd misbruikt door een jongen van haar school en door een begeleider op haar dagbesteding. Ze heeft een licht verstandelijke beperking.
Maaike wil graag anoniem blijven. De vrouw op de foto is niet Maaike. Foto: Hannah Nelson
‘Mijn tijd op de basisschool en middelbare school was niet leuk. Ik werd erg gepest, vaak in elkaar geslagen en had geen vrienden. In de laatste klas van de middelbare school was er een jongen waar ik het goed mee kon vinden, dacht ik. Net voor de zomervakantie spraken we af om bij hem thuis te chillen. Het was een eind fietsen naar zijn huis en we moesten ook langs een stuk bos. Op het moment dat we in het bos waren, heeft hij me van mijn fiets getrapt en het bos in gesleurd. Daar heeft hij me misbruikt. Daarna fietste ik naar huis en deed ik alsof er niets gebeurd was. Het ging al slecht met me, dus niemand merkte thuis dat er iets aan de hand was. Ik zat toch al vaak op mijn kamer. Het viel mijn moeder wel op dat ik meer douchte dan normaal, maar met de zomerse warmte dacht ze er niet veel van.
Vanaf dat moment misbruikte deze jongen me vaker. Ik was doodsbang voor hem omdat hij me bedreigde: als ik niet deed wat hij wilde, zou hij mijn zusje of mijn ouders iets aandoen. Na de zomervakantie gingen we naar dezelfde mbo-opleiding, dus ik bleef hem zien, en ook het misbruik ging door.
Tijdens een drukke treinrit naar school kreeg ik een soort epileptische aanval. Dit gebeurde steeds vaker, waardoor ik in het ziekenhuis werd opgenomen voor verschillende onderzoeken en scans. Toen kreeg ik de diagnose conversiestoornis (zie kader). Later werd ik opgenomen op de PAAZ, een psychiatrische afdeling in het ziekenhuis. Rond die tijd ontdekte ik ook dat ik op vrouwen val. Ik dacht dat mijn conversiestoornis daarmee te maken had, in plaats van met het misbruik. Ik had nooit gedacht dat mijn ervaringen met misbruik dit konden veroorzaken.
Aangifte bij de politie
Op de PAAZ gingen we elk weekend naar huis. In de weekenden hield ik via de chat contact met deze jongen omdat hij me berichtjes bleef sturen. Tijdens een van die weekenden liet hij ineens via de webcam zijn geslachtsdeel zien. Ik schrok enorm, rende naar beneden en vertelde het aan mijn ouders. Op dat moment kreeg ik een grote conversieaanval. Samen met mijn ouders en de begeleiding van de PAAZ heb ik aangifte op het politiebureau gedaan. Vanaf dat moment stopte het misbruik; hij kon niet meer bij me in de buurt komen. Later bleek dat er meer aangiftes tegen hem waren gedaan; ik was niet zijn enige slachtoffer. Dat maakt me vooral boos, want ik wil niet dat iemand anders hetzelfde overkomt. Maar uiteindelijk is hij niet voor het misbruiken van mij veroordeeld, omdat er niet genoeg bewijs tegen hem was.
Met mijn ouders heb ik nooit echt kunnen praten over wat er is gebeurd. Lange tijd heb ik het voor hen verzwegen, omdat ik het niet durfde te vertellen. Na het misbruik kreeg ik vaak psychoses, en soms werd er door hen getwijfeld of ik de waarheid wel sprak. Na mijn verblijf op de PAAZ ben ik doorverwezen naar de GGZ, waar ik op verschillende afdelingen heb gezeten. Die periode heb ik niet als heel leuk ervaren. Tijdens de dagbesteding werkte ik in een lunchroom, waar ik opnieuw werd misbruikt. De begeleider daar beweerde dat hij me van mijn trauma kon afhelpen. Als ik een conversieaanval had, zat hij aan me, en ik kon niets doen. Dit is meerdere keren gebeurd, maar ik heb er geen aangifte van gedaan omdat ik niet over het misbruik durfde te vertellen.
Gestopt met zwijgen
Pas een paar jaar geleden deelde ik voor het eerst over mijn ervaringen met misbruik met een psycholoog. En pas een half jaar geleden durfde ik over het misbruik bij de lunchroom met mijn ouders te praten. Ik wilde hen niet nog meer verdriet doen en heb er daarom mee gewacht. Maar toen mijn moeder laatst over de lunchroom begon en iets zei als ‘dat was een aardige vent,’ voelde ik dat ik het moest vertellen.
In die periode heb ik een aantal zelfmoordpogingen gedaan. Achteraf ben ik blij dat die pogingen niet zijn gelukt. Er werd me door mijn behandelaars verteld dat er een kleine kans was dat ik uit de GGZ zou komen, maar uiteindelijk is me dat gelukt. Er kwam een plek vrij in een woongroep in de gehandicaptenzorg, en daar kon ik naartoe, weg uit de GGZ.
Nu gaat het goed met me. Wat ik heb meegemaakt, heeft nu weinig impact meer op mijn leven. Ik heb het redelijk kunnen verwerken en sta stabiel in het leven. Ik voel me ook een stuk zelfverzekerder. Mijn werk heeft hier ook bij geholpen. Het is een veilige plek waar ik mag groeien en fouten kan maken zonder consequenties of boze reacties. Ik mag er zijn wie ik wil zijn.
Herstel na conversiestoornis
Ik heb geen conversiestoornis meer. De aanvallen zijn opgehouden toen ik erover begon te praten. Voor mij waren de aanvallen een soort opgekropte emoties. Doordat ik alles voor me hield, nam mijn lichaam het over. Dankzij de EMDR-therapie heb ik het wat meer achter me kunnen laten. Toch schaam ik me soms nog steeds voor het misbruik. Lange tijd dacht ik dat ik iets verkeerd had gedaan, dat het misschien aan mij lag en ik het misbruik zelf wel uitgelokt zou hebben.
Nu haal ik kracht uit het feit dat ik iets positiefs kan doen met alle negatieve dingen die ik heb meegemaakt. Ik praat met veel mensen die vergelijkbare ervaringen hebben, en sommigen zien mij zelfs als een voorbeeld. Ik ben ervan overtuigd: als ik zover heb kunnen komen, kunnen anderen het ook. Ik vind het fijn dat ik anderen kan helpen en dat mijn tips en steun iets voor hen betekenen.
Praat erover
Mijn tip aan andere slachtoffers: blijf er niet zelf mee rondlopen, dat is sowieso niet goed. Zoek iemand die je vertrouwt en ga het liefst zo snel mogelijk naar de politie, zodat er onderzoek gedaan kan worden. Hoe sneller je erover praat, hoe sneller je hulp kunt krijgen. Ik kan er nu goed mee omgaan, maar dat heeft lang geduurd omdat ik het zo lang heb verzwegen. Onthoud: het ligt nooit aan jou, want jij bent niet de dader. Jij doet niets verkeerd. Niemand heeft het recht om aan je te zitten. Juist als je al kwetsbaarder bent door je beperking.’
Voel jij je zo naar dat je wel eens denkt aan zelfdoding? Bel dan: 0800-0113 of chat via 113.nl. Kijk voor meer informatie op www.113.nl.
Seksueel misbruik komt vaker voor bij mensen met een verstandelijke beperking. Hoe vaak dit is, is niet bekend, omdat een deel van de mensen het vanwege de beperking niet goed kan vertellen. Internationaal onderzoek geeft aan dat seksueel misbruik bij mensen met een verstandelijke beperking drie tot vijf keer vaker voorkomt.
Hier vind je meer informatie over seksueel misbruik bij mensen met een verstandelijke beperking.
Bekijk hier onze vlogs voor personen met een verstandelijke beperking. En onze vlogs voor mensen die werken met personen met een verstandelijke beperking.
Een conversiestoornis is een psychische aandoening die op verschillende manieren zichtbaar kan zijn. Voorbeelden van een conversiestoornis zijn verlamming, blindheid, vreemde bewegingen, flauwvallen of schokkende bewegingen die niet door epilepsie komen. Zo’n stoornis ontstaat meestal door veel stress, bijvoorbeeld door heftige angst of boosheid die iemand niet goed kan verwerken. Als de spanning te hoog wordt, schakelen de hersenen bepaalde lichaamsfuncties tijdelijk uit. Dit gebeurt om de stress even niet te voelen.
Heb jij ook een nare seksuele ervaring meegemaakt en heb je hulp of advies nodig? Neem dan contact op met het Centrum Seksueel Geweld. Het maakt niet uit of het nu kort of lang(er) geleden is gebeurd. Ook als de ervaring online was, kun je bij ons terecht. Wij zijn er voor jou!