Bel 0800-0188
Gratis (en anoniem)
Chat met CSG
Gratis (en anoniem)
Ilonka Centrum Seksueel Geweld

Ilonka - blog 7/10

'Bats! Boem!
Weg was ik'

Ilonka (32) werd misbruikt door haar atletiektrainer.
In deze blogserie vertelt zij over haar herstelproces.

Seksuele problemen

Nadat het trauma langzaam maar zeker was omgeturnd tot louter een herinnering, ik mijn verleden accepteerde en hier in principe mee verder kon, bleef er echter één klacht over waar ik niet mee verder kon, in principe.

Ik was nog niet in staat tot het hebben van seks.

Zodra het intiem werd ging ik dissociëren. Bats! Boem! Weg was ik.
Daarnaast trad er vaginisme op. Hoe graag ik ook wilde, de deur bleef op slot.

Al vrij gauw in de therapiefase ging ik langs bij de seksuoloog. Vaak alleen, soms ook met mijn partner. Toen het nog echt slecht ging met mij, gedurende de eerste maanden, werd er een penetratieverbod opgelegd. Gezien mijn lijf vooral slechte seksuele ervaringen had en ik niet in staat was te ontspannen tijdens de daad, wat niet direct leidend was tot een aangename gewaarwording, was het gewoon een no go; ik had goede ervaringen nodig om verder te komen, om dat gebied weer vrij te geven.

Om meer vertrouwd te raken met mijn vagina, moest ik van de seksuoloog op onderzoek uit. Dit onderzoek bestond uit verschillende delen: kijken en voelen. Het kijken werd uitgevoerd voor de spiegel; alle flapjes, gaatjes en andere onderdelen werden zorgvuldig bekeken. Het voelen vond ik lastiger; ik had de neiging om direct de knop om te zetten, de boel aan te raken als opgegeven, maar mijn gevoel vooral niet toe te laten.

In een later stadium heeft ook de bekkenfysiotherapeut zich over dit probleemgebied gebogen. Hier moest ik op mijn rug liggend op de behandeltafel met een probe (een soort elektrode in verbinding staand met een iPad) in mijn vagina, proberen mijn bekkenbodemspieren aan te sturen.
Op de iPad viel af te lezen hoe het was met de spanning van mijn bekkenbodem; niet best in het begin. De spanning was sky high en hier enige verandering in aanbrengen ging maar moeizaam.
Middels het nodige oefenwerk was ik op een gegeven moment in staat om op de behandeltafel te doen wat werd opgedragen; aan- dan wel ontspannen. Top wel, op zich, echter verre van vergelijkbaar met een slaapkamersituatie; hier bleef de deur op slot.

We hebben diverse opties besproken om de deur van het slot te krijgen. Het lastige hierin vond ik vooral dat ik mijn partner niet als oefenobject wilde gebruiken. Wat wij doen in bed moet echt zijn, geen opdracht van wat voor therapeut dan ook.
Bleef er maar één ding over; ik moest mezelf zien op te geilen – ja het is wat het is – en dan proberen niet te dissociëren.

Ik vond dit echt super lastig en confronterend ook; dat ik als dertigjarige de hand aan mezelf moest slaan omdat ik niet in staat was met mijn partner te vrijen. Lag ik dan, in mijn blote kont op bed met een fles olijfolie binnen handbereik – dat maakt het prettiger aldus de therapeut – een potje te masturberen.
De eerste keren dat ik dit deed trad er vrijwel direct dissociatie op. Uiteindelijk lukte het mij wel er een soort van bij te blijven, maar dit toevoegen aan het rijtje ‘aangename ervaringen’ zoals eveneens de bedoeling was, was dan weer niet helemaal het geval. Ondanks al dit geoefen bleef de vaginisme aanhouden en de dissociatie wisselde af met hyperalertheid, wat enige mate van ontspanning ook niet ten goede komt.

De laatste hoop om dit probleem aan te pakken werd gevestigd op een psychomotorisch therapeut en haptotherapeut. Hier begonnen we vrij basaal met voelen; mij meer bewust maken van mijn lijf en wat ik prettig vind, het aangeven als iets pijn doet (kan ik niet zo goed) of anderszins onprettig is (kan ik ook niet zo goed).
Dit was wederom vrij confronterend. Ik vond het vrij bizar om te merken hoe ik soms delen van mijn lijf volledig uitschakel en dat ik onaangename sensaties gewoon toelaat zonder ook maar iets te zeggen.
Ik ben mij hier veel meer bewust geworden van mijn lijf en van mijn grenzen. Daarnaast kwam ik steeds beter in mijn vel te zitten en accepteerde ik het ook als er intimiteit was met mijn partner en er vaginisme optrad; ik kon gaandeweg genieten van het intieme moment zonder uit te schakelen of mijn hoofd kwijt te raken aan verwachtingen en hoop.

Er zijn momenten geweest dat ik dacht dat het nooit zou gebeuren, het heeft lang geduurd en veel frustraties teweeggebracht, maar de aanhouder wint: inmiddels heb ik de sleutel 🙂

Ilonka