Voor als je hulp nodig hebt of met vragen zit.
Home / verhalen / Het verhaal van Jessica
Het verhaal van Jessica
Jessica (25) werd als jong meisje misbruikt door haar opa. Ze werkt als maatschappelijk werker en deed een opleiding tot ervaringsdeskundige.
‘Mijn opa heeft me van mijn vijfde tot mijn achtste seksueel misbruikt. Het gebeurde op de momenten dat ik bij mijn opa en oma logeerde, of als zij op me pasten. Als klein meisje dacht ik dat het normaal was, dat alle kindjes dit met hun opa deden. Toch sprak ik er met niemand over omdat mijn opa zei dat dit ons geheimpje was. En hij zei dat ik speciaal was; zó speciaal dat ik dit met hem mocht delen. Hij trok me voor in dingen, mijn zusje stuurde hij altijd weg omdat ze stout zou zijn. En dan bleef ik alleen met hem achter…
Pas rond mijn twaalfde besefte ik dat het niet normaal was wat mijn opa met me deed. Ik kwam in de puberteit, er werd gesproken over seks. Toen wist ik: dit klopt niet. Er kwam van alles los. Ik had herbelevingen, angstaanvallen, nachtmerries en ik zocht mijn vlucht in drank en drugs. Al die tijd had ik mijn trauma weggestopt, nu kwam het eruit. Ik vertelde het aan een vriendinnetje, die vervolgens de schoolmaatschappelijk werkster inschakelde. Daar was ik eerst heel boos over, maar toch heeft deze vrouw me enorm geholpen. Ik kon altijd bij haar aankloppen en ze was er bij toen ik het aan mijn ouders vertelde.
Gelukkig hebben mijn ouders me altijd geloofd en gesteund. Ze zochten gelijk hulp voor me. Die hulp kreeg ik in de vorm van EMDR. Nee, dat is niet leuk, het is juist super moeilijk, maar het heeft me wel geholpen om dingen te verwerken. Als kind besef je niet dat het gek is wat er gebeurt. Ondanks dat het niet fijn was wat mijn opa deed, voelde het in het begin toch spannend – je voelt van alles – óók op die plek. Ik heb me daar jarenlang schuldig over gevoeld. Had ik het misbruik dan toch zelf uitgelokt? Door de EMDR kon ik dit idee loslaten.
Ook het praten met mijn vrienden heeft me verder gebracht. De reacties die ik van hen kreeg deden me goed, en het hielp me om zaken in perspectief te krijgen. Als je hardop uitspreekt wat er is gebeurd, hoor je hoe belachelijk het klinkt: een vijfjarige die seks uitlokt. Het gaf mij het inzicht dat het niet mijn schuld was.
Ik ben trots op mezelf. Ik ben hier doorheen gekomen, en daardoor kan ik alles aan. Dat gevoel gun ik andere slachtoffers ook. Ga het niet uit de weg, zou ik tegen ze willen zeggen. Zolang je blijft vechten tegen je trauma en het niet accepteert als onderdeel van jou, herstel je niet. De gevoelens van schuld en schaamte zullen je blijven achtervolgen.
Mijn mantra is: kracht zal je vinden. Kracht zit in iedereen, als je het maar de ruimte geeft.’