Voor als je hulp nodig hebt of met vragen zit.
Jeffrey (28) werd vanaf zijn zestiende een jaar lang seksueel misbruikt door twee mannen. Hij schreef een boek over zijn ervaringen, de gevolgen en het verwerkingsproces.
‘Elf jaar oud was ik toen ik voor het eerst op de ijsbaan stond met mijn kunstschaatsen aan. In het begin nog wiebelig, maar al snel ging het zo goed dat ik met de wedstrijdgroepen mocht meetrainen. Vanaf dat moment was kunstschaatsen mijn lust en mijn leven. Bijna iedere dag was ik op de ijsbaan te vinden, net als mijn ouders die vaak met me meegingen. Daar bij de ijsbaan leerden ze William* kennen, een van de trainers van een andere groep. Ze zaten regelmatig met hem in de kantine te kletsen. Zelf had ik niet veel met William, totdat ik opeens een bericht van hem kreeg met de vraag of ik op jongens val. Achteraf gezien denk ik dat hij me wilde testen. Voor mij was het fijn; doordat ik altijd aan het schaatsen was en op school werd gepest, had ik niet zo veel vrienden. Het was fijn dat iemand zich in me interesseerde. Ik antwoordde dat ik inderdaad op jongens viel, en hij bood me aan om er eens over te praten, samen met zijn vriend Tom*. Ze konden me bijvoorbeeld meer vertellen over hoe ik uit de kast kon komen. Dat wilde ik wel, omdat het voor mezelf nog te ingewikkeld was.
Eerste keer
Tom en William boden aan dat ik kon blijven logeren, zodat we op zondag ook iets leuks zouden kunnen doen. Mijn ouders vonden het goed, nadat ik ze had verzekerd dat William en Tom geen kwade intenties hadden. En zo kwam het dat ik op een dag bij Tom en William thuis belandde. Het was supergezellig, tot de eerste ochtend. Ik lag te slapen toen ik werd verrast met een aanraking, Tom’s hand zat in mijn onderbroek. Even later werd William wakker en ook hij begon me te betasten. Ik bevroor terwijl zij seks met me hadden. Na de tijd schaamde ik me, ik was in de war, wist niet wat te doen, terwijl zij er heel luchtig over deden en het goed praatten. Het was toch fijn geweest? Zelf wist ik niet wat ik ervan moest denken. Maar ik keek tegen deze mannen op, zij waren al zo volwassen, dus misschien hadden ze wel gewoon gelijk. Bovendien: ik had altijd geleerd dat seks fijn moet zijn en zonder geweld, en Tom en William hadden geen geweld gebruikt.
Schuldig of niet?
Tom, William en ik bleven elkaar zien, steeds vaker, en soms bleef ik een nachtje bij ze slapen. Het was gezellig en tegelijkertijd heel verwarrend. Van Tom en William mocht ik niet met anderen praten over wat er tussen ons gebeurde, ook moest ik alle appjes en foto’s verwijderen die ik van ze kreeg – soms controleerden ze zelfs mijn telefoon. Ik was zestien jaar oud en liep rond met een levensgroot geheim. Wat als iemand erachter zou komen? Wat zouden anderen van me denken? En ik bleef mezelf maar afvragen of ik hier zelf schuld aan had. Had ik een fout gemaakt? Was het mijn eigen schuld dat ik me steeds vervelender ging voelen? Ondanks dat ik totaal met mezelf overhoop lag, lukte het me niet om van William en Tom los te komen.
Mijn ouders
Het zwarte gat waarin ik afgleed werd steeds groter. Ik raakte steeds meer in de war. Ondertussen wisten mijn ouders van niets; ik loog tegen ze over wat er allemaal gebeurde als ik bij Tom en William was. Omdat ik mijn ouders niet wilde kwetsen. In mijn hoofd zag ik het als in een film: als ik ze vertel wat er is gebeurd, dan storten zij totaal in. Dat wilde ik absoluut niet. Mijn vader had al zoveel stress vanwege zijn eigen bedrijf, en wat zou het met mijn moeder doen? Ik voelde me verantwoordelijk voor het bewaren van hun geluk. Achteraf weet ik dat ik het wél had moeten vertellen. Ik had naar ze moeten luisteren toen ze me vertelden dat ik alles bij ze kwijt kon. Maar ik had aan William en Tom beloofd alles te verzwijgen, en ik durfde die belofte niet te verbreken.
Totdat ik een krantenartikel las over #metoo, waarin vrouwen aan het woord kwamen die verkracht waren. Eén zin sprong er voor me uit: ik dacht dat een verkrachter een vreemde man zou zijn, iemand die ik niet zou kennen. Dit was een enorme spiegel voor me. Het betekende een ommekeer in mijn denken. Ineens besefte ik: dit gaat over mij! Ook ik had altijd gedacht dat een misbruiker de onbekende man in de bosjes is. Iemand die van je fiets sleurt en je vervolgens verkracht. Op dat moment besefte ik dat misbruik ook heel anders kan zijn, soms misschien wel liefdevol, zoals bij mij gebeurde. Ik wist toen gelijk: ik moet dit aan mijn ouders vertellen. En ja, ze stortten in. Waren boos, verdrietig, woedend zelfs – op William en Tom. Maar ik ben ze niet kwijtgeraakt. Sterker nog: we zijn juist dichter naar elkaar toegegroeid. Er is nu niets meer wat ze niet van me weten, en daar ben ik dankbaar voor.
Schrijven
Om mijn gedachten en mijn verhaal te kunnen ordenen, ben ik gaan schrijven. Ook omdat ik praten lastig vond. Ik maakte wat ik een ‘procesboek’ noem, met herinneringen en gedachtenspinsels, gevoelens en notities over wat ik van de gebeurtenissen vind. Op die manier kwam mijn verhaal steeds completer op papier te staan. Het was vreselijk confronterend en super moeilijk, maar tegelijkertijd voelde ik dat het goed was. Laagje voor laagje kwam ik verder; ik kon begrijpen wat er was gebeurd, wat mijn eigen aandeel daarin was en waarom ik me zo voelde zoals ik me voelde.
Zeven jaar lang werkte ik aan mijn boek ‘Liegen zul je’. Mijn ouders hebben me een aantal keren gevraagd of ik er niet mee zou moeten stoppen, het hele gebeuren los moest laten, maar dat kon ik niet. Ik wilde de situatie voor mezelf ontrafelen. Tegelijkertijd wilde ik dat anderen uiteindelijk zouden kunnen lezen én begrijpen wat er was gebeurd. Ik wilde mijn gevoelens met de buitenwereld delen, en laten zien hoe misbruik ook kan zijn, zodat andere slachtoffers en hun families er misschien iets aan hebben. Er zijn maar weinig mensen die snappen wat je als slachtoffer van seksueel misbruik hebt meegemaakt. Het gaat om je lichaam, om wie je bent en om hoe je gemanipuleerd wordt tijdens het misbruik; het is zó super persoonlijk, en je hebt te maken met zó’n enorme cocktail aan verwarrende gevoelens… Ik hoop dat ik dat met mijn verhaal kan verduidelijken. In het boek vertel ik hoe ik ben losgekomen van William en Tom, en het laat de lezer ook ervaren wat échte liefde is.
Boodschap: praat erover
Mijn ouders vonden het vreselijk om mijn boek te lezen; logisch, want als ouder wil je dit niet voor je kind. Maar door het lezen van mijn verhaal snappen ze nu hoe wel hoe een kleine daad kan leiden tot het volgende, en het volgende en het volgende. Ook begrijpen ze beter hoe ik me al die tijd heb gevoeld, hoe eenzaam ik ben geweest. Vooral dat laatste vinden ze lastig. Dat ze er niet voor me waren op de momenten dat ik ze het hardst nodig had. De pijn over het misbruik zal altijd bij ze blijven, maar omdat ze nu zien dat ik er zelf niet langer onder gebukt ga, wordt het voor hen ook gemakkelijker. Ze zijn nu vooral trots op mij, mijn boek, en de manier waarop ik met alles omga.
Ik hoop dat ik met ‘Liegen zul je’ andere slachtoffers kan bereiken. Dat ze de boodschap begrijpen die ik ze wil meegeven: praat over wat je hebt meegemaakt. Zelf kreeg ik door over het misbruik te praten veel antwoorden op vragen die ik had. Ben ik schuldig? Maak ik het groter dan het is? Het hielp me om te helen. Door middel van professionele hulp leerde ik omgaan met mijn gevoelens en emoties. En ik leerde beter naar mezelf luisteren. Ik begrijp mezelf nu beter en maak dingen eerder bespreekbaar. Want waarom zou je je schamen voor iets wat je dwarszit?
Overblijfselen
Het gaat nu gelukkig beter met me, al kunnen de gevolgen van het misbruik me nog altijd overvallen. Bijvoorbeeld als ik bij de masseur op tafel lig of bij de kapper zit; bij bepaalde aanrakingen. Dan gaat er een heel naar gevoel dwars door mijn lijf. Het zijn overblijfselen van wat er is gebeurd, maar ik weet nu ook dat die gevoelens me niet langer ondersteboven krijgen. Net als het schuldgevoel; dat speelt geen leidende rol meer in mijn leven. Ik nu dat het niet mijn schuld was, en waarom dit heeft kunnen gebeuren. Ik ben misbruikt door twee volwassen mannen die me in hun macht hadden. Ik was jong, keek tegen ze op en ben daarin meegegaan. Het was twee tegen één.
Het geheim teruggegeven
Van Tom en William heb ik nooit meer wat gehoord. Samen met mijn ouders deed ik aangifte tegen ze, maar er was geen enkel bewijs; het was hun woord tegen het mijne. Het heeft geen zin om me daar nog langer druk over te maken, want ik geloof niet dat ik daar iets mee bereik. Ik zou er geen gezonder, vrolijker en beter mens van worden. Wat ik me nog wél altijd afvraag: was het een kwade daad vanuit deze mannen of niet? Ik heb geen idee. Verstandelijk weet ik dat het misbruik was, maar ik kan me niet voorstellen dat zij van tevoren dachten: we gaan die jongens eens misbruiken. Feit is wel dat zij nu degene zijn met een groot geheim. Mijn verhaal ligt nu open; zij hebben van alles te verzwijgen. Het voelt alsof ik het geheim dat zij mij destijds oplegden aan ze heb teruggegeven.
Iemand vroeg me laatst: denk je dat dit de rest van je leven jouw verhaal is? Ik weet het niet. In mijn procesboek heb ik ooit een post-it geplakt waarop ik schreef: hoort dit bij mij? Voor nu wil ik graag bijdragen aan dit thema. Met mijn boek en mijn website wil ik een steun zijn voor andere slachtoffers. Ik probeer het zacht te benaderen; zoals ik het zelf had gewild toen het mij overkwam. Zo goed ik kan probeer ik er voor iedereen te zijn die mij benadert met zijn of haar eigen verhaal over misbruik. Want iedereen die dit heeft meegemaakt verdient iemand die er voor ze is, naar ze luistert en vragen kan beantwoorden.’
*William en Tom zijn niet hun echte namen
Jeffrey: ‘Toen het kwartje bij mij viel dat ik was misbruikt, wilde ik in eerste instantie niets weten van hulpinstanties zoals Slachtofferhulp Nederland en het Centrum Seksueel Geweld. Ik dacht: dat zijn heel serieuze instanties, past dat wel bij mij? Het stempel misbruik vond ik al heftig en dat er dan ook nog instanties voor zijn… Ik wilde vooral dat er iemand naast me stond en dat er iemand was die naar me luisterde. Nu begrijp ik hoe goed het werk is dat ze doen en hoe ze slachtoffers op weg kunnen helpen. Dus als je seksueel geweld hebt meegemaakt: zoek hulp. De instanties zijn minder eng dan je denkt. Het is oké om je een tijdje minder goed te voelen, maar zonde als je vergeet voor jezelf te zorgen. Wees lief voor jezelf en praat over wat je hebt meegemaakt, en dan zul je zien dat er meer lucht in jouw situatie komt.’
Jeffrey schreef het boek ‘Liegen zul je’ over zijn ervaringen met seksueel misbruik. Op de achterflap van het boek lees je het volgende:
In dit boek schrijf ik over wij er met mij vanaf mijn zestiende is gebeurd. Ik heb me jarenlang gehouden aan mijn belofte er nooit over te praten, maar dat was voordat ik wist wat ik nu weet. Dit is dus niet zomaar een verhaal. Dit is het verhaal dat ik van die twee nooit mocht vertellen.
Het boek is verkrijgbaar via je (online) boekwinkel. Check ook de website die Jeffrey bij zijn boek maakte: www.jeffreydral.com. Daar vind je een uitgebreid ABC over seksueel geweld.
Heb jij ook een nare seksuele ervaring meegemaakt (online of offline) en heb je hulp of advies nodig?
Neem dan contact op met het Centrum Seksueel Geweld. Het maakt niet uit of het nu kort of lang(er) geleden is gebeurd.
Wij zijn er voor jou!