‘Het meest krachtige wat je als slachtoffer van seksueel geweld kunt doen, is je power terugpakken’

‘Vier jaar geleden raakte ik in een club in gesprek met een man. We praatten over van alles, het was gezellig en ik voelde me veilig bij hem. We dronken wat en ik nam een xtc-pil. Later op de avond vroeg hij of ik seks wilde, waarop ik nee zei. Toen de club dichtging, vroeg hij me mee naar zijn huis. Prima, zei ik, maar ik wil geen seks met je. Ik wilde mijn grenzen heel duidelijk aangeven, ervoor zorgen dat hij me begreep. Hij zei dat het oké was.

Bij hem thuis goot hij ineens GHB in mijn mond en vanaf dat moment weet ik nog maar weinig. Ik viel flauw, belandde op de vloer. Toen ik wakker werd, lag ik in zijn bed terwijl deze man me verkrachtte. Doodsbang was ik, zo geschokt dat ik niets kon doen; ik bevroor. Tegelijkertijd wilde ik aardig voor hem blijven, omdat ik bang was dat hij me iets aan wilde doen. Weggaan durfde ik niet – ik ben pas uren later naar huis gegaan, vijf dagen later heb ik de politie gebeld. Daar hoorde ik dat het mijn woord tegen het zijne was en dat er geen zaak zou zijn. Ik was compleet in de war en probeerde te begrijpen wat er met me was gebeurd.

Toen ik mijn homo-vrienden over de verkrachting vertelde, leek het alsof het voor veel van hen een normale ervaring was. ‘Welcome to the gayscene’, zei iemand. Ik kon het niet geloven. Heel naïef dacht ik dat ze me zouden steunen, maar dat bleek allesbehalve waar. Ineens zag ik overal de taboes rondom mannen en seksueel geweld. Ik voelde me niet gehoord, verliet de gemeenschap die ik kende en nam afscheid van bepaalde mensen. Ik voelde me niet langer in die wereld thuis. Ook bezocht ik geen clubs meer. Nog steeds niet, veel te bang dat ik hem weer tegenkom. Ik weet dat hij zich nog in dat leventje begeeft, en ik weet dat hij met anderen doet wat hij met mij heeft gedaan.

Deze gebeurtenis heeft mijn leven veranderd. Door mij te verkrachten nam deze man een stukje van mijn kracht weg. Ik voelde me niets meer. Mijn zelfvertrouwen was weg, net als mijn vrienden. Ik kreeg bovendien verschillende klachten. Door alle stress ging ik bijvoorbeeld tandenknarsen, waardoor mijn gebit sleet en ik extra tandartskosten moest maken. Ook heb ik EMDR-therapie gehad om de gebeurtenis te verwerken. Maar nog altijd ben ik niet helemaal mezelf. Dat heeft ook te maken met hoe we als maatschappij tegen dingen aankijken. Het is voor mij van groot belang dat mensen de gevolgen van hun daden begrijpen en dat ieder van ons de verantwoordelijkheid neemt om te werken aan een veilige wereld.

Het meest krachtige wat je als slachtoffer van seksueel geweld kunt doen, is je power terugpakken en je verhaal vertellen. Dat doe ik nu door me in te zetten voor Menaswell, een organisatie tegen seksueel geweld tegen mannen, trans en non-binaire mensen in Nederland. We willen de steun aan en zichtbaarheid van mannen die te maken hebben met seksueel geweld verbeteren. Dat begint bij de erkenning dat seksueel geweld onder mannen bestaat. We moeten het zien voor wat het is en niet doen alsof het er bij hoort. Statistisch gezien wordt ongeveer de helft van de homoseksuele mannen slachtoffer van seksueel geweld. Dat is enorm. Dit getal moeten we terugdringen. Wat ik tegen andere slachtoffers wil zeggen? Je bent niet alleen. Er is hulp. En aan de hele wereld zou ik willen zeggen: zorg ervoor dat de persoon met wie je seks hebt happy is, toestemming geeft en zich comfortabel voelt.’

Zie ook: www.menaswell.nl en @menaswell op Instagram.