Bel 0800-0188
Gratis (en anoniem)
Chat met CSG
Gratis (en anoniem)

Het verhaal van Herman

Herman (60) werd als kind elf jaar lang seksueel misbruikt door zijn stiefvader.

‘Ik wil laten zien dat je niet met je laarzen in dat moeras hoeft te blijven staan’

‘Zeven jaar oud was ik toen mijn moeder hertrouwde. Ze had zes kinderen, was berooid en was dus blij dat ze weer een man had. Ineens was er weer van alles mogelijk; voldoende te eten, een auto, cadeautjes… En ondertussen vergreep haar nieuwe liefde zich aan mij en mijn broer.

Ik herinner me nog goed die eerste keer dat hij te ver ging. Het was tijdens een barbecue, waarbij hij me op zijn schoot trok. Dat vond ik niet zo vreemd, want ik zat voortdurend bij mensen op schoot, bij de non uit de buurt, bij mijn moeder, mijn zussen… en nu dus ook bij hem. Ik vond het prima, totdat hij zijn hand op mijn buik legde en vanaf daar verder naar onderen ging. Ineens had hij – door mijn kleding heen – mijn piemel vast. Uitermate ongemakkelijk vond ik dat; nog nooit had iemand zoiets bij me gedaan. Ik weet nog dat ik om me heen keek, op zoek naar iemand die me zag, maar niemand reageerde. Toen ben ik gevlucht, weg van die schoot.

Dat moment, daar tijdens die barbecue, was het begin van een lange periode van misbruik. Er was geen ontkomen aan. Zo’n drie keer per week verlekkerde mijn stiefvader zich aan me en moest ik hem bevredigen. Ik vond dat raar, maar hij verzekerde me dat het belangrijk was, en dat iedere vader dit zijn zoon leert. Omdat ik nooit een echte vader had gehad – mijn ouders gingen scheiden toen ik vier was – had ik geen idee dat dit een regelrechte leugen was. Ik vond het niet leuk, voelde ergens wel dat het niet hoorde, maar ik deed wat me gevraagd werd. Mijn stiefvader was een dominante en manipulatieve man, hij duldde absoluut geen nee. Erover praten met iemand deed ik niet. Als ik er zo op terugkijk is het geen moment in me opgekomen om een van mijn broers of zussen te vertellen wat onze stiefvader bij me deed.

Foute situatie
Ik werd me pas voor het eerst volledig bewust van hoe fout het was toen ik op mijn dertiende een vriendje mee naar huis nam. Dat deed ik eigenlijk nooit, misschien wel omdat ik altijd al in mijn achterhoofd had dat dit hen niet mocht gebeuren. Maar op die dag had ik toch een vriendje mee, en al snel liet mijn stiefvader hem zijn foto-afdrukinstallatie zien die hij zelf in de badkamer had gebouwd. Omdat er weinig plek was, moest het vriendje bij hem op schoot zitten, en ja, daar zag ik het al. Ineens had mijn stiefvader de piemel van mijn vriendje beet. Ik heb mijn vriendje toen vastgepakt en hem met een smoes mee naar buiten gesleurd. We spraken er nooit meer over, maar later op school zag iemand de verplichte foto die ik van mijn stiefvader in mijn portemonnee had zitten. Toen iemand vroeg wie dat was, antwoordde mijn vriendje: dat is de stiefvader van Herman, dat is een pedo. En toen kwam voor mij het besef dat zijn vader die dingen dus niet met hem deed. Ik dacht: dit is niet goed.

'Ik kwam op een dag thuis en zei tegen mijn stiefvader dat het niet meer ging gebeuren'

Geestelijke worsteling
Het misbruik werd hoe langer hoe meer een geestelijke worsteling voor me. Ik was alsmaar bezig met: hoe kom ik er onderuit? Maar mijn stiefvader hield de lijntjes enorm kort; hij wist precies hoe laat mijn lessen waren afgelopen en verlangde dan van me dat ik direct naar huis kwam. Ik mocht weinig, dus als ik niet op school was, was ik meestal thuis, waar hij me naar boven riep om zijn gang te kunnen gaan. Soms bad ik tot God, of Hij niet gewoon een stropje door het dak kon sturen, zodat ik me daaraan kon ophangen. Maar dat gebeurde maar niet. Ik heb er ook wel over nagedacht om van de Merwedebrug te springen, maar dan? Dan zou iemand mijn lichaam uit het water moeten vissen, dat vond ik niet zo sympathiek.

Het misbruik heeft tot en met mijn achttiende geduurd. Ik kwam op een dag thuis en zei, toen mijn stiefvader me bij zich riep, dat het niet meer ging gebeuren. Het is klaar nu. Ik verwachtte een enorme straf, huisarrest, niet meer naar de tennisbaan, niet meer naar mijn baantje bij de Chinees… Maar er gebeurde niets. Zijn reactie was nul. Niks! En daarmee stopte het misbruik. Dat voelde als een enorme bevrijding, en als een soort overwinning; dit had ik toch maar mooi voor elkaar gekregen. Nu kon ik tenminste ons huis binnenlopen zonder dat er een dreiging was.

Ze heeft het geweten
Op mijn negentiende ging ik het huis uit, ik trok in bij mijn oudste zus. Dat ging als volgt: Ik was bij haar op visite en vertelde wat mijn stiefvader al die jaren met me had gedaan. Mijn zus pakte direct de telefoon en belde mijn moeder. Herman komt niet meer thuis, zei ze, jouw man heeft hem elf jaar lang misbruikt. De eerste reactie van mijn moeder was dat ik het dan vast lekker had gevonden. Dat was zo ontzettend pijnlijk, dat je eigen moeder dat zegt. Als ik daar aan terugdenk, schiet ik nog vol. Ik denk dat mijn moeder heeft geweten wat er in haar huis gebeurde. Ze móet het hebben geweten, het gebeurde in haar huis, onder haar neus. Toen mijn zus eens tegen haar zei dat ze het niet normaal vond hoe onze stiefvader met ons knuffelde, zei mijn moeder dat hij gewoon heel veel van ons hield. Ik denk dat ze het nooit onder ogen heeft willen zien omdat ze dan haar man en haar zorgeloze leventje zou kwijtraken. Alles stond op zijn naam; bij een scheiding zou ze alles kwijt zijn. Het was puur eigenbelang, en dat neem ik haar zeer kwalijk. Ik heb er nooit een gesprek met haar over gevoerd, inmiddels leeft ze niet meer.

Toen ik een jaar of zesentwintig was, deed ik aangifte. Mijn stiefvader werd door de politie van huis opgehaald en verhoord. Hij bekende – waarschijnlijk omdat hij dacht dat hij er wel mee weg zou komen – en kreeg uiteindelijk achttien maanden celstraf. Veel te weinig, als je kijkt naar het aantal jaren dat het misbruik heeft geduurd. Ja, daarin voelde ik me enorm ontkend.

'Je kunt nog een heel succesvol bestaan leiden, ook als je seksueel misbruik hebt meegemaakt'

Goed gelukt
Nu, vele jaren later, zijn er nog altijd restjes van het misbruik zichtbaar bij me. Ik kamp met stemmingswisselingen, en kan snel boos worden. Ook heb ik regelmatig last van vervelende associaties. Kleine triggers in het dagelijkse leven kunnen me terugbrengen naar de gebeurtenissen van toen, bijvoorbeeld als mijn vrouw en ik een film zitten te kijken waar heftige dingen in voorkomen. Dan voel ik mezelf op slot gaan. En laatst zat ik naar mijn eigen handen te kijken en dacht ik: goh, die handen hebben heel veel mensen geholpen. Gelijk daarna kwam de gedachte dat aan diezelfde handen ook ooit het sperma van mijn stiefvader kleefde. Dit zijn vervelende dingen, maar ik blijf er niet te lang in hangen. Therapie heb ik nooit gehad. Ja, ik ben één keer naar een hypnotherapeut geweest, maar ik vond dat helemaal niks, en heb het daarbij gelaten. Het is misschien ook wel gewoon te druk in mijn hoofd, om me op zoiets te concentreren. Ik ben bovendien een pragmatisch mens: ik wil vooruitkijken in plaats van achteruit, want voor de weg die achter me ligt kan ik geen keuzes maken, voor de weg die vóór me ligt wel.

Het hele gebeuren heeft me sterk gemaakt. Het is misschien ook een stukje karakter, maar als ik ergens voor wil gaan, dan ga ik er ook honderd procent voor. Dat heeft me ver gebracht in het leven. Uiteindelijk ben ik best goed gelukt, al zeg ik het zelf. Dat is ook een boodschap die ik met mijn verhaal aan lotgenoten wil geven: blijf niet met je laarzen in het moeras staan, maar trek jezelf eruit of zoek iemand die je daarbij kan helpen. Want je kunt nog een heel succesvol bestaan leiden, ook als je seksueel misbruik hebt meegemaakt. Het is aan jou om een andere rol voor jezelf te vinden dan die van slachtoffer; schrijf voor jezelf een ander toneelstuk.’

Boek: Niet aankomen, niet afvegen

Herman schreef een boek over de ervaringen in zijn jeugd. ‘Ik wilde mijn verhaal opschrijven opdat we niet vergeten, én ik wilde iets achterlaten voor mensen in dezelfde situatie. Ik wil ze laten zien dat je uit het moeras kunt komen en dat je nog wat moois van je leven kunt maken. Daarnaast wil ik omstanders uitnodigen om scherper te letten op veranderend gedrag bij kinderen. Ouders, sportcoaches, oppassers, leerkrachten: kijk eens goed naar de kinderen om je heen. Stel een vraag, kijk verder dan de voordeur en kom in actie als je vermoedt dat er iets gebeurt wat niet door de beugel kan.’

Niet aankomen, niet afvegen is te koop via Boekscout.

Heb jij hulp nodig?

Heb jij ook een nare seksuele ervaring meegemaakt (online of offline) en heb je hulp of advies nodig?
Neem dan contact op met het Centrum Seksueel Geweld. Het maakt niet uit of het nu kort of lang(er) geleden is gebeurd.
Wij zijn er voor jou!