Bel 0800-0188
Gratis (en anoniem)
Chat met CSG
Gratis (en anoniem)
Ilonka Centrum Seksueel Geweld

Ilonka - blog 6/10

'Alsof ik iets verkeerd gedaan heb'

Ilonka (32) werd misbruikt door haar atletiektrainer.
In deze blogserie vertelt zij over haar herstelproces.

Reacties

Toen ik het misbruik begon te delen met mijn omgeving, had ik verwacht dat dit helpend zou zijn in het verwerkingsproces. Dit had ik volledig verkeerd ingeschat. Ik had destijds nog nooit gehoord van het fenomeen ‘victim blaming’, maar het al wel veelvuldig aan den lijve ondervonden. Alle vragen en verwijten waarmee ik mezelf jarenlang gemarteld heb, waarmee ik de schuld van het hele gebeuren min of meer in mijn eigen schoenen schoof, heb ik meerdere malen van allerlei kanten voorbij horen komen.

‘Waarom ben je niet weggegaan bij de club?’ 

‘Waarom heb je geen nee gezegd?’ 

‘Waarom heb je het niet eerder verteld?’

En:
‘Dat had ik nooit van jou verwacht; ik had gedacht dat je wel van je af zou slaan.’

Of:
‘Ik had hem ik weet niet wat allemaal aangedaan.’

Dat doet pijn. De waarom-vragen doen lijken alsof je een keus hebt. Die is er niet. En je hebt echt geen idee hoe je zou reageren totdat het je overkomt.

Ik ben ervan overtuigd dat niemand bewust kwetsende vragen of opmerkingen heeft geplaatst, maar toch is het vaak gebeurd. Het onderwerp seks is al een dingetje om te bespreken, maar waar de meeste mensen nog wel een beeld van kunnen vormen. Seksueel misbruik daarentegen is én spannend om te benoemen vanwege het seksgebeuren én daarnaast ook nog iets waar maar weinig mensen een goed beeld van hebben.

Het zwijgen, wat ik jarenlang gedaan heb, wordt gezien als de normaal. Mensen schrikken serieus als je zegt dat je seksueel misbruikt bent. We zijn met z’n allen dusdanig geconditioneerd dat seksueel misbruik een onderwerp is waar je niet over praat. Als er dan een keer over gesproken wordt, wordt des te meer duidelijk dát het eigenlijk nooit gebeurt; mensen weten niet wat te zeggen.

Iets als: ‘Het zusje van mijn achterbuurvrouw is ook seksueel misbruikt, die is volledig doorgedraaid en zit in een inrichting’ , een opmerking die ik in soortgelijke strekking in diverse varianten voorbij heb horen komen, geeft aan wat de associatie is als men denkt aan seksueel misbruik. Zeggen tegen iemand met kanker wie er in je omgeving allemaal aan die ziekte zijn overleden is ook niet wat diegene wil horen.
Ja, er komen mensen in een inrichting terecht na seksueel misbruik en er gaan mensen dood aan kanker. Maar het is niet de standaard.

Eveneens gehoord: ‘Ondanks alles blijf ik je toch een mooi mens vinden’. Hoe dan? Zou wat zijn als mensen mij door mijn verleden in ene niet meer mogen. Het verandert toch niks aan wie ik ben?
Ook gebeurt het dat Rik, mijn man, meerdere malen in een gezelschap de vraag krijgt hoe het met mij gaat, terwijl ik mij dan in dezelfde ruimte begeef en het aan mij niet gevraagd wordt. De drempel om het onderwerp te benoemen is echt enorm.

Wonderbaarlijk vind ik het ook dat mensen ervan uitgaan dat ik mijn verhaal niet wil delen. Ik heb enige tijd om de week een halve werkdag gemist in verband met therapie. Die halve werkdag was altijd de donderdagmiddag en op donderdagmiddag draai ik normaliter een medisch fitnessgroepje – ik ben fysiotherapeut.
Het is natuurlijk raar om die betreffende training om de week aan een collega over te dragen zonder de groep enige uitleg te verschaffen. Collega’s kwamen met allerlei smoesjes aanzetten die ik zou kunnen vertellen om mijn afwezigheid te verklaren en er werd zelfs vanuit de administratie voorgesteld om het rooster om te gooien zodat er permanent een andere collega op mijn groep zou komen te staan en ik die roosterwijziging kon gebruiken als excuus voor mijn absentie. Waarom in godsnaam?

Het algemene ongemak dat er heerst rond seksueel misbruik maakt dat het voor mij voelt alsof ik me ervoor moet schamen. Alsof ik iets verkeerd gedaan heb.

Uiteraard heb ik ook steunende reacties gehad na het delen van mijn verhaal. Vaak niet zozeer woordelijk, maar vooral door vrienden en familie die lieten blijken er voor mij te zijn, op wat voor manier dan ook. Een bezoekje, een belletje, een arm om me heen, een lief kaartje of appje.
De meeste mensen willen het echter niet horen, seksueel misbruik, kijken ervoor weg. Het maakt mij boos, verdrietig en machteloos, dat een deel van mij, want dat is het, er nog steeds niet mag zijn.

Ilonka

Over victim blaming

75% van de mensen die hun misbruikervaringen delen wordt geconfronteerd met negatieve of beschuldigende opmerkingen. Dit heet victim blaming. Uit onderzoek is bekend dat victim blaming schadelijker kan zijn dan het misbruik zelf. Lees hier meer over victim blaming.